_______
Që të pres, dritare e çuditshme, ti më fton;
tashmë pothuaj lëviz perdja jote bezhë.
Mos duhet, dritare, të bëj siç më kërkon?
A të mbrohem, dritare? Kë mund të pres?
Me ktë’ jetë që mban vesh, a s’jam i pacënuar,
me ktë’ zemër përplot që humbja e plotëson?
Me ktë’ rrugë që shtrihet para, duke dyshuar
se veç ti e sjell tepricën ku ëndrra më ndalon?
(nga cikli i poezive rilkiane në frëngjishte, me titull “Fenêtres”)
[Fenêtre étrange
Tu me proposes, fenêtre étrange, d’attendre;
déjà presque bouge ton rideau beige.
Devrais-je, ô fenêtre, à ton invite me rendre?
Ou me défendre, fenêtre? Qui attendrais – je?
Ne suis-je intatct, avec cette vie qui êcoute,
avec ce coeur tout plein que la perte complète?
Avec cette route qui passe devant, et le doute
que tu puisses donner ce trop don’t le rêve m’arrête?]
